Geopend gedicht
zonlicht
bekabbelt de vloer
zoals de melk
mijn thee bewolkt
rollend door heimwee
naar los van luiheid liggen
stel ik uitrusten uit,
immers
theevolle thermoskannen
beloven mij gele uren
gevat in schrijvend wit
als spinsels
in gewelfde struktuur
hangen mijn
geweven letterdraden dan
steunend aan elkaar
vaak vochtig nog
verlangen ze zichzelf
in buitenlucht
te lezen
___________________________________________________________________________
Donkerstil
donkerstil
wil ik zakken vol slaap
en gladde dromenbrij
maar als ik daarop uitglijd
kruipen woorden
-blootsvoets-
door de kieren in mijn wimpers
achterin mijn hoofd
waar ze zich uitkleden
om mijn pen
te verleiden
wetend dat mijn inkt
de ochtend niet haalt
stap ik uit bed
